Patrząc przez pryzmat tych wszystkich barier, problemów i konfliktów, które muszą pokonać przedsiębiorstwa w okresie swego istnienia nasuwa się pytanie, czy trwanie i rozwój (poprzez wszelakie przekształcenia) można w ogóle traktować jako cel organizacji. A po cóż jakaś organizacja miałaby trwać i rozwijać się, jeśliby nie spełniała misji do której została powołana, a więc nie zaspokajała potrzeb bliższego i dalszego otoczenia. Potrzeb swych pracowników, a również potrzeb ogólnonarodowych przez przekazywanie na cele ogólnospołeczne części wygospodarowanego dochodu? Gdyby nie spełniała tej misji otoczenie przestałoby ją zasilać. Wszystko to jest bardzo złożone.
Świat organizacji jest złożony, różnorodny, zmienny i naturalną konsekwencją tego faktu jest mnogość konkurujących ze sobą teorii organizacji i koncepcji zarządzania nimi, a stąd sprzecznych nierzadko zaleceń praktycznych.
W obecnym stadium rozwoju nauk o organizacji i zarządzaniu nie ma szans na stworzenie teorii ogólnej, zresztą nie wydaje się to celowe, gdyż jej twierdzenia byłyby banalne, nieprzydatne. Natomiast istnieje możliwość skonstruowania zbioru komplementarnych teorii, adekwatnie objaśniających określone fragmenty rzeczywistości, i rekomendacji nadających się do stosowania w określonych sytuacjach.
Wymaga to osiągnięcia consensusu co do pewnych fundamentalnych założeń oraz uporządkowania instrumentów i metod w postaci możliwie spójnego zbioru uogólniających formuł, modeli i wzorcowych rozwiązań problemów. W pracy tej pokazano różne drogi prowadzące do osiągnięcia tego consensusu.
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.